Św. Jan Paweł II
Przyszły papież, Karol Józef Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. Szkołę średnią ukończył w 1938 roku i przeniósł się do Krakowa. Rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po wybuchu drugiej wojny światowej przerwał studia, a w latach 1940-1941 pracował w kamieniołomie i zakładach chemicznych. Jesienią 1942 roku Karol Wojtyła wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego.
1 listopada 1946 roku otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk kardynała Adama Sapiehy, w następnych latach wyjeżdża do Rzymu na studia teologiczne, a w 1948 rozpoczyna pracę kapłańską w parafii Niegowić koło Bochni.
Studiuje równolegle na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i uzyskuje doktorat z teologii moralnej. Od 1951 r. wykłada etykę społeczną w seminarium duchownym oraz pracuje na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. 4 lipca 1958 roku Karol Wojtyła zostaje mianowany biskupem tytularnym, a 28 września 1958 r. konsekrowany na biskupa.
Kolejny etap w życiu przyszłego papieża to 30 grudnia 1963 roku- nominacja na arcybiskupa metropolitę krakowskiego. 29 maja 1967 zostaje mianowany kardynałem, a 16 października 1978 roku wybrany papieżem i przyjmuje imię Jan Paweł II.
Jan Paweł II był pierwszym papieżem Słowianinem i od ponad czterystu lat pierwszym, który nie był Włochem. Jego pontyfikat był jednym z najdłuższych w historii, a trwał 27 lat. Zmarł 2 kwietnia 2005 roku w Watykanie. W czasie swojego pontyfikatu odbył 102 pielgrzymki (w tym 7 oficjalnych i 1 nieoficjalną do Polski), spotykał się z najwyższymi ówczesnymi głowami państw świata. Wydał Nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, Katechizm Kościoła Katolickiego. Ogłosił błogosławionymi 1267 osób, a ponad 400 kanonizował.
1 maja 2011 roku Jan Paweł II został beatyfikowany, a kanonizowany 27 kwietnia 2014.
Hetman Jan Karol Chodkiewicz
Hetman wielki litewski, znakomity strateg, zaliczany do najwybitniejszych strategów i przedstawicieli staropolskiej sztuki wojennej. Od najmłodszych lat trenował wszystkie szlacheckie „dyscypliny rycerskie”, był inteligentny, dowcipny, łatwo nawiązywał kontakty towarzyskie. Wykształcenie zdobył na Jezuickiej Akademii Wileńskiej. W latach 1586-1589 studiował wraz z bratem Aleksandrem filozofię i prawo w Jezuickiej Akademii w Ingolstadt.
Był dowódcą wojsk Rzeczypospolitej w czasie wojny polsko-szwedzkiej o Inflanty (1600-1611). Odniósł zwycięstwo nad liczniejszą armią króla Szwecji Karola IX pod Kircholmem, gdzie w znakomity sposób wykorzystał siłę uderzeniową ciężkiej jazdy konnej (husarii). Zdobył Parnawę, rozbił flotę szwedzką pod Salis. Brał udział w wyprawach na Smoleńsk (1611) i Moskwę (1617-1618), które doprowadziły do przyłączenia do Rzeczypospolitej ziem: smoleńskiej, czernichowskiej i siewierskiej. Zmarł na zamku chocimskim w trakcie obrony Chocimia przed Turkami, na dwa tygodnie przed ich odwrotem.
Potomek możnego rodu litewskiego był świetnym administratorem odziedziczonych lub powierzonych sobie dóbr. Wznosił liczne zamki, obwarowywał miasta, fundował kościoły, klasztory i szkoły dla jezuitów.
